Çocuklarda Öfke Kontrolü
Çocuğumuzdaki Şiddet Davranışını Nasıl Engelleriz?
Çocuklarımızda, giderek çoğalan ve normalleşen şiddet eğilimi ve bunu olağan bir şeymiş gibi gösteren oyunların etkisiyle, gerekse aile bireylerinin biri ya da bir kaçından kaynaklı olarak ya da çocuğun akraba ve aile veya arkadaş çevresinden kaynaklı olarak daha saldırgan bir hal almaya başladılar. Ellerinden oyuncak silahlar, dillerinden ise öfke ve şiddet tohumları eksik olmuyor. Çocuklarımızda giderek artan şiddet probleminin bir çok kaynağı vardır.
ÇOCUĞUNUZUN İLETİŞİM DİLİ KAVGA MI?
Çocukların kavga etmesi sık rastlanılan bir eylemdir. Kimi zaman arzu ve isteklerini elde etmek kimi zamansa uzlaşamadıkları sorunlarda çözüm yolu bulabilmek için kavgaya başvurabilirler. Ancak bir çocuk kavgayı davranış şekli haline getirmiş ve iletişim geçmek için konuşmayı, anlaşmayı değil, kavgayı seçiyorsa çocuğun öfke problemi olması muhtemeldir. Hatta öfke problemi olan çocuk her zaman saldırgan davranışlar sergileyebilir. Kendi yaşıtlarıyla tartıştığı gibi kendinden büyük kişilerle de kavga olaylarına ve hatta ebeveynleri ile de kavgaya karışabilir. İçinde bir Volkan gibi öfke dağı barındırdığı için sosyal ilişkileri sıfırdır ve kimseyle doğru iletişim içinde olmaz. Her zaman saldırganlığı bir kalkan gibi yanında taşır çünkü bu durum onun kendini ifade etme biçimidir.
Çocukların saldırganlık duyguları ve alışkanlıklarını ortaya çıkaran en büyük nedenlerin başında aile içindeki iletişim geliyor. Şiddet ve kavganın ortamında büyüyen bir çocuk sorunları çözme yolunu şiddet olarak görüyor. Sevgisiz ve şefkatten ilgiden yoksun ve görmezden gelinen bir çocuk. Kendisine çok da fazla çözüm yolu sunmuyor. Bu noktada ailenin tutunduğu tavır daha önemli hale geliyor. Eğer şiddet eğilimi gösteren ve öfke kontrolü sağlayamayan bir çocuğunuz varsa mutlaka iletişim biçimini değiştirmeli, çocuğunuzla doğru ve sevgi üzerine kurulu bir ilişki kurmalısınız. Sorunlar ve yaptığı hatalar karşısında fiziksel şiddete giren cezalar yerine yapıcı çözümler sunmalısınız.
Kesinlikle çocuğunuzla konuşmalısınız sohbet etmelisiniz. Ona sarılmalı, onu çok sevdiğinizi de dile getirmeli ona dokunmalı ona temas etmeli, onunla bol vakit geçirmelisiniz.
Çocuk kendini önemli hissetmek ve göstermek, kendini kanıtlamak için şiddete başvurabilir. Aynı zamanda çocuk çevresinde hakimiyet kurmak için de şiddeti seçebilir. Bunun yanı sıra kendini hayatın merkezinde sanan ve ‘Şımarık’ yetiştirilen çocuklar, istediklerini daha rahat yapmak için kavga yöntemine başvurabilir. Çoğunlukla çocuklar, eylemlerinin yarattığı sonuçları öngöremeyebilir. Şiddete başvurduktan sonra ulaştığı sonuç üzse de bunu daha önceden düşünemediği için şiddet onun için kolay bir yolmuş gibi gözükebilir.
Çocuklarımızın Şiddet Eğilimi Karşısında Ne Yapmalı
Çocuklarımız Anne ve Babalarını rol model olarak görürler. Daha doğrusu çocuk yetiştirilmez siz ne iseniz çocukta O dur. Çocuklarınız bebeklik döneminden itibaren hatta çok erken bebeklik döneminden itibaren (görüp tepki verdiği zamandan itibaren) sizi taklit eder. Sizin davranışlarınızı ve hareketlerinizi konuşmalarınız aklına yazar. Boş kaydedilmemiş bir beyin böyle böyle dolar. O çocuk yetiştirildiği ortamda şiddet kavga gürültü görürse o durumu ve huyları benimser. Siz çocuğunuzun olmasını istediğiniz birey gibi olmalısınız.
Öfke problemi ve saldırganlık gösteren çocuğunuzun isteklerine kesinlikle tolerans gösterilmemelidir. Çocuk şiddetin işe yarayan bir yöntem olmadığını öğrenmesi gereklidir.
Çocuklar kendini bir birey gibi hissetmelidir. Bunun için çocuklarınıza bol bol sorumluluk verebilirsiniz.
Çocuklarınız dinlemelisiniz fikirlerine önem vermelisiniz. Kesinlikle onlarla konuşmalısınız. Onlarla bol bol sohbet etmelisiniz onlarla ilgilenmelisiniz onlarla etkinlikler düzenlemelisiniz. Çocuğunuzu hiç bir süreçte yalnız bırakmamalısınız ki bu süreçte asla yoksa tekrar şiddet eğilimine girebilir.
Çocuklarımızı şiddet içerikli her tür oyun ve oyuncaklardan uzak tutmamız gerekmektedir.
Son olarak;
Her Gün Çocuklarınızla Bunları Yaşıyor musunuz?
Her gün çocuklarınıza sarılıyor musunuz?Her gün çocuklarınıza kitap okuyor musunuz?
Ara sıra Televizyona bakmasına izin verip geri kalan zamanlarda evde veya dışarıda oyun için ortamlar hazırlıyor musunuz?
Birlikte resim çiziyor musunuz?
Onun anlattıklarını ya da onunla sohbet ederken gözlerinin içine bakarak sohbet edip onu dinliyor musunuz?
Gününün nasıl geçtiğini çocuklarınıza soruyor ve çocuğunuzla ilgileniyor musunuz?
Çocuğunuzu çok sevdiğinizi ve onun için her şey yapabileceğinizi ona söylüyor musunuz?