Çocuk sahibi olmak aile ve toplum hayatının sürdürülebilmesi açısından önemlidir. Bu süreçte erkekler gerçekten baba olmaya hazır mı?
Anne ve baba olmaya karar vermek içgüdüsel bir davranış olduğu kadar düşünülmesi ve doğru zamanda karar verilmesi gereken bir davranıştır. Bazıları kendileri için doğru zaman olduğunu birden hisseder. Bazı insanlar için bu o kadar kolay değildir.
Yapılan çeşitli araştırmalar, babalık rolü anlayışında bir değişim yaşandığını gösterse de erkeklerin %20-25 i babalığı, meslekleri ve aileleri arasında bir denge bulmaya çalışarak yaşamaya çalıştıklarını gösteriyor.
Kadınlar, biyolojik yapıları üreme organları ve beyinleri ile anneliğe hazırdırlar. Babalar ise aynı biyolojik donanıma sahip değildirler. Annelerin çocuklarına baktıklarında beyinlerinde en fazla; endişe kaygı ve risk saptamayla ilgili bölgelerinin çalıştığı gözlemlenmiştir. Annelerin koruyuculuğu, hassasiyeti beyinlerinde programlanmış gibidir. Babalar için aynı şey söz konusu değildir.
Anne ve baba olmak aile olmak demektir. Anne baba olmak çok fazla sorumluluk isteyen geri dönüşü olmayan, bir çok bilgi ve beceri edinmeyi ve fedakarlıklar yapmayı gerektiren bir roldür.
Ben bir baba olarak baba olduğumu hissettiğim zaman eşimin hamileliği bile değildi. Eşimin hamileliği sırasında bebişin hareketleri beni heyecanlandırıyordu. Fakat ben baba olduğumu o bebeği gördüğümde ve kucağıma aldığımda anladım.
Baba olmak çok ciddi sorumluluk isteyen bir roldür. Hayatınızı ona göre düzenlemek gerekmektedir. Ve hayatınızda bir çok fedakarlıklar gerektirmektedir. Bazı anne babalara bakıyorum. Ben çocuğuma herşeyi verdim. Yemedim yedirdim giymedim giydirdim derler. çocuğa bakarsınız sorumsuzdur ya da problemlidir. Yemek giymek ve diğer ihtiyaçların yanında bebeğinizin çocuğunuzun esas ihtiyacı olan şey ilgidir. Onunla konuşmanız onu yetiştirmeniz onu eğitmeniz.
Bebeğinizin hayatında sizi rol model aldığını unutmayınız. Bebek ve çocuklara yapma demeyin siz o şeyi yapmayın. Sizin davranışlarınızla görsün nasıl davranılacağını.
İnanın bir anne baba anne baba olmadan önce ilk önce özeleştiri yapması ve nasıl bir insan olduğunu düşünmesi gerekir. Davranışlarını düzeltmesi doğru bir insan olması gerekmektedir. En basit bir örnek sigara içen bir anne baba istediği kadar bebeğine büyüdükten sonra sigara içme çok kötü bir alışkanlık desin o çocuk mutlaka sigaraya başlayacaktır. Ya da çok kitap okumayan bir anne baba yı düşünelim istediğiniz kadar çok çalış çok oku deyin çocuk sizi örnek alacaktır.
Babalık ve Annelik o kadar zor bir iştir ki inanın bana babalık şaka gibi geliyordu. Ve o bebeği kucağıma aldığım zaman anladım. Ve hala hatalar yapıyorum. Kendime özeleştiri yapmam gerekirse doğru düzgün bir insan mıyım? Hayır... Ama kendimi düzeltmek için elimden geleni yapacağım ki o bebeğe layık bir baba olabileyim. O bebeğe layık bir rol model olayım.
Son olarak kişilik sorunu yaşayan kişiliği tam oturmamış insanlar baba olmaya çalışmasın diyorum. İnsanlar kendilerini bilirler. Ne doğacak o yavruya acı çektirin ne siz rezil olun.
Anne ve baba olmaya karar vermek içgüdüsel bir davranış olduğu kadar düşünülmesi ve doğru zamanda karar verilmesi gereken bir davranıştır. Bazıları kendileri için doğru zaman olduğunu birden hisseder. Bazı insanlar için bu o kadar kolay değildir.
Yapılan çeşitli araştırmalar, babalık rolü anlayışında bir değişim yaşandığını gösterse de erkeklerin %20-25 i babalığı, meslekleri ve aileleri arasında bir denge bulmaya çalışarak yaşamaya çalıştıklarını gösteriyor.
Kadınlar, biyolojik yapıları üreme organları ve beyinleri ile anneliğe hazırdırlar. Babalar ise aynı biyolojik donanıma sahip değildirler. Annelerin çocuklarına baktıklarında beyinlerinde en fazla; endişe kaygı ve risk saptamayla ilgili bölgelerinin çalıştığı gözlemlenmiştir. Annelerin koruyuculuğu, hassasiyeti beyinlerinde programlanmış gibidir. Babalar için aynı şey söz konusu değildir.
Anne ve baba olmak aile olmak demektir. Anne baba olmak çok fazla sorumluluk isteyen geri dönüşü olmayan, bir çok bilgi ve beceri edinmeyi ve fedakarlıklar yapmayı gerektiren bir roldür.
Ben bir baba olarak baba olduğumu hissettiğim zaman eşimin hamileliği bile değildi. Eşimin hamileliği sırasında bebişin hareketleri beni heyecanlandırıyordu. Fakat ben baba olduğumu o bebeği gördüğümde ve kucağıma aldığımda anladım.
Baba olmak çok ciddi sorumluluk isteyen bir roldür. Hayatınızı ona göre düzenlemek gerekmektedir. Ve hayatınızda bir çok fedakarlıklar gerektirmektedir. Bazı anne babalara bakıyorum. Ben çocuğuma herşeyi verdim. Yemedim yedirdim giymedim giydirdim derler. çocuğa bakarsınız sorumsuzdur ya da problemlidir. Yemek giymek ve diğer ihtiyaçların yanında bebeğinizin çocuğunuzun esas ihtiyacı olan şey ilgidir. Onunla konuşmanız onu yetiştirmeniz onu eğitmeniz.
Bebeğinizin hayatında sizi rol model aldığını unutmayınız. Bebek ve çocuklara yapma demeyin siz o şeyi yapmayın. Sizin davranışlarınızla görsün nasıl davranılacağını.
İnanın bir anne baba anne baba olmadan önce ilk önce özeleştiri yapması ve nasıl bir insan olduğunu düşünmesi gerekir. Davranışlarını düzeltmesi doğru bir insan olması gerekmektedir. En basit bir örnek sigara içen bir anne baba istediği kadar bebeğine büyüdükten sonra sigara içme çok kötü bir alışkanlık desin o çocuk mutlaka sigaraya başlayacaktır. Ya da çok kitap okumayan bir anne baba yı düşünelim istediğiniz kadar çok çalış çok oku deyin çocuk sizi örnek alacaktır.
Babalık ve Annelik o kadar zor bir iştir ki inanın bana babalık şaka gibi geliyordu. Ve o bebeği kucağıma aldığım zaman anladım. Ve hala hatalar yapıyorum. Kendime özeleştiri yapmam gerekirse doğru düzgün bir insan mıyım? Hayır... Ama kendimi düzeltmek için elimden geleni yapacağım ki o bebeğe layık bir baba olabileyim. O bebeğe layık bir rol model olayım.
Son olarak kişilik sorunu yaşayan kişiliği tam oturmamış insanlar baba olmaya çalışmasın diyorum. İnsanlar kendilerini bilirler. Ne doğacak o yavruya acı çektirin ne siz rezil olun.