Pofuduk, her gün ormanın derinliklerinde neşeyle zıplar, kelebeklerle oyun oynarmış. Bir gün, Pofuduk renkli çiçeklerle dolu bir yola rastlamış. Bu yol, onu hiç bilmediği, gizemli bir ormanın kalbine götürmüş.
Yol boyunca, Pofuduk çeşit çeşit ağaçlar ve şarkı söyleyen kuşlar görmüş. Ancak yolun sonunda, bir dilek kuyusu bulmuş. Bu kuyu, dileklerin gerçek olduğu efsanevi bir yer olarak bilinirmiş. Pofuduk, kuyunun kenarına oturup, ormanda yaşayan tüm hayvanların mutlu olması için bir dilek tutmuş.
Dileği tutar tutmaz, orman daha da renklenmeye başlamış. Çiçekler daha parlak açmış, kuşlar daha güzel şarkılar söylemeye başlamış. Pofuduk, bu mucizeyi gördükçe çok mutlu olmuş. O an anlamış ki, gerçek mutluluk başkalarının mutluluğunu dilemekmiş.
Pofuduk, herkese mutluluk getiren bu sihirli yolculuğunu ormandaki arkadaşlarına anlatmış. O günden sonra, Pofuduk ve arkadaşları, her gün yeni bir macera arayıp, ormanı keşfetmeye devam etmişler.
Ve böylece, Pofuduk, ormanın sadece en sevimli değil, aynı zamanda en cesur tavşanı olarak da anılmaya başlanmış.
